هواپیمای MiG-29 از جمله جنگنده هایی بود كه در
آخرین نفس های عمر جنگ سرد و تقریباً همزمان با جنگنده موفق Su-27 طراحی و
تولید گشت. هر چند این جنگنده به لحاظ ابعاد طبق سنت دیرینه ی شركت میكویان
گورویچ از سوخو 27 فلانكر كوچك تر و جمع و جور تر است، اما طراحی
آیرودینامیكی فوق العاده ی این هواپیما چیزیست كه فولكروم را به
مانورپذیرترین جنگنده جهان مشهور كرده است. فولكروم شمایلی شبیه به فلانكر
دارد، از دو سكان عمودی بهره می جوید و ورودی های موتور و طرح بال های آن
به جز ابعاد كاملاً شبیه انواع به كار رفته در فلانكر است و تمامی این
شباهت ها، متاثر از استفاده مشترك دو شركت میگ و سوخو از نتایج آزمایش های
موسسه آیرو-هیدرودینامیك شوروی سابق یا ساگی TsAGI در میانه های دهه هشتاد
میلادی می باشد. در مقاله زیر، به بررسی تشریح ویژگی های گونه ی جدید
شكاری جنگنده میگ 29 فولكروم ملقب به SMT می پردازیم كه در سالهای اخیر
خود را به عنوان رقیب جدی هواپیماهای جدید خانواده ی فلانكر شركت سوخو در
بین تولیدات هواپیمایی نظامی روسیه به خوبی مطرح كرده است: